Najpierw jednak należy odpowiednio zdiagnozować, z którym stopniem skręcenia mamy do czynienia. W przypadku stopnia pierwszego występuje bolesność tylko podczas ruchu, obrzęk jest niewielki, a - co ważne - stabilność stawu pozostaje zachowana. Tkanki są naciągnięte. W przypadku drugiego stopnia pojawia się ból nie tylko podczqs ruchu, ale i ucisku (głównie w górnych partiach kostki). Tkanki są naderwane. W stopniu trzecim ból występuje samoistnie, stabilność stawu jest mocno naruszona, obrzęk jest bardzo duży, a tkanki są całkowicie zerwane.
W przypadku urazu skręcenia kostki pierwszego stopnia absolutnie nie jest konieczna wizyta u lekarza, natomiast wskazane jest leczenie domowymi sposobami. Przydatne są między innymi żele (na przykład Altacet). Zaleca się też stosowanie zimnych okładów, okładów z kapusty i okłady ze zmieszanej wody z octem.
Stopień drugi wymaga od nas stosowania preparatów działających przeciwobrzękowo i przeciwzapalnie, a ponadto konieczne jest noszenie stabilizatora. Wskazana jest wizyta u ortopedy.
W przypadku stopnia trzeciego skręcenia stawu skokowego wizyta u ortopedy jest już konieczna. Lekarz decyduje czy zostanie założony gips a następnie stabilizator, czy też od razu stabilizator.
